Na początku 1941 roku do Osi dołączyły Węgry, Rumunia i Bułgaria, a w kwietniu tego roku wojska niemieckie nad Jugosławią i Grecją. Podbój Bałkanów przez Hitlera był prekursorem dla jego prawdziwego celu: inwazji na Związek Radziecki, którego ogromne terytorium dawało niemieckiej rasie panów „Lebensraum”, to czego potrzebowała. Druga połowa strategii Hitlera polegała na eksterminacji Żydów z całej okupowanej przez Niemców Europy. Plany „ostatecznego rozwiązania” zostały wprowadzone w czasie sowieckiej ofensywy, a w ciągu następnych trzech lat w obozach zagłady utworzonych w okupowanej Polsce zginęłoby ponad 4 mln Żydów.
Wybuch II wojny światowej (1939)
22 czerwca 1941 r. Hitler zarządził inwazję na Związek Radziecki pod kryptonimem „Operacja Barbarossa”. Mimo że radzieckie czołgi i samoloty znacznie przewyższały Niemców, rosyjska technika lotnicza była w dużej mierze przestarzała, a skutki inwazji z zaskoczenia pomogły Niemcom przedostać się w połowie lipca w promieniu 200 mil od Moskwy. Kłótnie między Hitlerem a jego dowódcami opóźniły następny niemiecki atak do października, kiedy to został zatrzymany przez sowiecką kontrofensywę i nadeszła surowa zima.
